Onderzoeker Roald van der Linde stelt in NRC Handelsblad van 6 januari dat ‘de grote import van oorlogstuig door Griekenland en Turkije (…) geenszins het gevolg (is) van een nieuwe wapenwedloop’.
Dan hanteert hij wel een merkwaardige definitie van dat verschijnsel.
Naast de overdracht van honderden tanks en vliegtuigen aan Griekenland en Turkije in het kader van het CFE-verdrag worden de marines van beide staten massaal uitgebreid door de aanschaf van tientallen fregatten en onderzeebootjagers. Bovendien valt een deel van Turkije, namelijk Turks Koerdistan, buiten het CFE-verdragsgebied. Zoals bekend wordt daar door de Turkse regering een oorlog gevoerd tegen de PKK-guerrillabeweging. De wapens voor die oorlog, waaronder gevechtshelikopters en pantserwagens, worden door Rusland en een aantal NAVO-bondgenoten verkocht aan Turkije. Ten slotte is Turkije al vijf jaar bezig zijn eigen militair-industriële basis uit te breiden door onder andere gevechtsvoertuigen en F-16 gevechtsvliegtuigen te bouwen, onder westerse licentie. Nederlandse wapenbedrijven spelen in een aantal van die programma’s een rol. De munitiefabriek Eurometaal levert tienduizenden artilleriegranaten aan het Turkse leger. De grootscheepse bewapening door de NAVO-bondgenoten van twee buurstaten die bepaald geen traditie van vredelievende co-existentie hebben lijkt gevaarlijk veel op het spelen met lucifers in een kruitkamer.
NRC