Er wordt overwogen om een ‘no-flyzone‘ in te stellen boven Libië.
Een belangrijk gegeven daarin is de kracht en omvang van de Libische luchtverdediging. U becijfert 141 luchtafweersystemen, op basis van globalsecurity.org (Ten Eerste, 9 maart).
Maar bij raadpleging van zowel deze site als de gerenommeerde Military Balance (2010) kom ik op meer dan 600 luchtafweerraketsystemen (zowel landmacht als luchtmacht beschikken hierover), plus 490 luchtafweerkanonnen. Een deel daarvan is in handen van de rebellen gevallen en een deel zal niet operationeel zijn vanwege gebrekkig onderhoud of ouderdom. Toch ging de Amerikaanse defensieminister Gates vorige week ervan uit dat zoveel van de systemen bruikbaar zijn dat voor het instellen van een ‘no-flyzone‘ bombardementen noodzakelijk zijn om zowel de luchtafweer als de luchtmacht uit te schakelen.
In het debat dat gevoerd gaat worden, lijkt het me van belang om de risico’s niet te veronachtzamen. Dit betekent dat burgerdoden onvermijdelijk zijn, al was het maar omdat de Libische leiding de systemen in bewoonde gebieden neerzet. Het gaat tenslotte om oorlog voeren en niet een soort neutrale tussenweg.
de Volkskrant