Het is zeer waarschijnlijk dat er voor het einde van het jaar een oorlog zal uitbreken in de Golfregio.
Maar de aard van die oorlog kan nogal sterk verschillen al naar gelang de doelen die de oorlogvoerende partijen op het oog hebben. In grote lijnen zijn de politieke doelen als volgt:
Voor Irak:
• Een hoge en stabiele olieprijs, behoud van een strook van Koeweit die toegang verleent tot de Golf en kontrole geeft over bepaalde olievelden en kwijtschelding van de oorlogsschulden. Het is dus niet nodig om heel Koeweit in handen te houden.
Voor de VS en een deel van haar bondgenoten:
• Het bewerkstelligen van een terugtrekking uit Koeweit door Irak
• Het permanent beschadigen van de Iraakse oorlogvoerende capaciteit
• Het verdrijven van Saddam Hussein
• Behoud van de kontrole over dc olievoorraden rond de Golf en de aanvoerroutes naar het Westen
• Een stabiele olieprijs
Irak heeft een deel van haar doelen al bereikt, maar moet zien te bewerkstelligen dat de internationale politiek dit accepteert. Saddam Hussein probeert dit door zijn leger in te laten graven in Koeweit en af te wachten wat er gebeurt. Hij calculeert dat het bondgenootschap uit elkaar valt of verzwakt wordt, waarna het VN-embargo geleidelijk zal verzwakken en verdwijnen.
Grote problemen voor de VS
De Amerikaanse politieke leiding ziet zich voor een veel groter probleem gesteld, zeker als Irak niet via onderhandelingen terugtrekt. De VS heeft een aanvalsmacht verzameld in de woestijn die in staat is om:
• Een strategies luchtoffensief in te zetten tegen Irak om haar olie, petrochemiese- en wapenindustrie, kortom haar oorlogvoerende capaciteit (inklusief de NBC wapens en raketten technologie) te vernietigen;
• Een luchtoffensief met beperkte doelstelling in te zetten nl. het isoleren van de Iraakse troepen in en om Koeweit, zodat deze zich uiteindelijk moeten terugtrekken; dit kan eventueel gevolgd worden door een landoffensief en amfibiese landingen.
Het eerste oorlogsplan zou de bedoeling hebben om Irak (en uiteraard Saddam Hussein) uit te schakelen als machtsfactor in het Midden-Oosten, het tweede om te komen tot een vergelijk met Saddam Hussein (of zijn opvolger). Voor het luchtoffensief is een armada van rondom 1000 vliegtuigen verzameld, de grondtroepen zouden slechts dienen om eventuele grondaanvallen van Irak tegen te houden. Om het tweede oorlogsplan uit te voeren zullen eind november voldoende grondstrijdkrachten beschikbaar zijn (zie de tabel).
Onvoorspelbare gevolgen
Een aanval op Irak zou vooral door de Britten en Amerikanen worden uitgevoerd omdat de Arabiese bondgenoten niet in staat of niet bereid zouden zijn om mee te doen. De reden voor de voortdurende aarzeling van de VS ligt in de (onvoorspelbare) mogelijke gevolgen van beide oorlogsplannen. Deze lopen uiteen van politieke protesten in binnen- en buitenland tot grote ekonomiese instabiliteit vanwege de onzekerheid over de olievoorraden. Deze gevolgen zal men wellicht voor lief nemen als een langer verblijf in de Golf precies dezelfde of nog ergere gevolgen heeft: namelijk een revolte tegen de Amerikaanse aanwezigheid en groeiende oppositie op het thuisfront, plus het ontstaan van een arsenaal van nucleaire, chemische en wellicht biologiese wapens in het Midden-Oosten plus de daarvoor noodzakelijke draagsystemen.
AMOK