Europese steun bij opbouw aanval op Irak

Deelname van Europa aan de oorlog tegen Irak hoeft helemaal niet te bestaan uit het leveren van troepen, vliegtuigen of schepen.

Dat gebeurt inderdaad wel, maar de VS is heel wel in staat om de oorlog alleen te voeren. Wat dit betreft dient de deelname van de Amerikaanse bondgenoten vooral een politiek doel: het is een uiting van solidariteit met de Amerikaanse oorlogspolitiek.
Maar op een andere manier speelt Europa wel degelijk een belangrijke militaire ondersteunende rol, en dat is als logistieke uitvalsbasis, opslagterrein en doorvoer station voor duizenden Amerikaanse troepen op weg naar het front, plus het materiaal en de voorraden die ze daarvoor nodig hebben. Al tientallen jaren zijn er duizenden Amerikaanse troepen in Europa gelegerd, ooit bedoeld als onderdeel van de NAVO-confrontatie met het Warschau Pact. Deze troepen zullen, samen met hun materiaal (tanks, vrachtwagens, kanonnen enz) de komende weken naar het Midden-Oosten worden verscheept. Het transportproces zal worden verzorgd en beschermd door de Europese NAVO-lidstaten. De taken waar het om gaat zijn als volgt samen te vatten:

1. Staging: verzamelen, bijtanken en ordenen van militaire onderdelen op doortocht. Dat kan luchtmachtonderdelen inhouden, maar ook landmachttroepen en materieel.
2. Levering van een deel van de Amerikaanse gevechtstroepen, luchtmacht en marine, gestationeerd in Europa. In ieder geval (delen van) het V Corps (waartoe onder meer de in Beieren, Baden-Württemberg, Hessen en Rijnland-Palts gelegerde 1e Infanteriedivisie en 1e Tankdivisie behoren), plus een aantal squadrons van de US Air Force (USAF).
3. Als basis functioneren voor een deel van de luchtmachtsquadrons. Het gaat dan vooral om vliegtuigen met een groter bereik, die zonder (te veel) bijtanken op en neer kunnen vliegen naar Irak. Bijvoorbeeld de F-117 Nighthawks, AWACS en de tankervliegtuigen zelf die vliegtuigen op doortocht dan in de lucht kunnen bijtanken. De grootste aantallen gevechtsvliegtuigen en bommenwerpers moeten binnen makkelijk vliegbereik van Irak worden gestationeerd, omdat anders de bijtankcapaciteit niet afdoende is. Dit betekent bases in Jordanië, Qatar, Koeweit, Saoedi-Arabië, Verenigde Arabische Emiraten en wellicht de nieuwe in centraal Azië, plus Israël. Daarnaast de vliegdekschepen, vermoedelijk zo’n vijftal stuks gestationeerd in de Golf en de Middellandse zee. De meeste aanvalsvliegtuigen opereren dus niet direct vanuit Europa. Transportvluchten vanuit de VS worden wellicht in Europa bijgetankt.
4. Backfilling: vervanging van Amerikaanse vliegtuigen en taken in de buurt van Europa of wellicht ook elders door Europese eenheden: de Balkan, de Middellandse Zee, het Caribisch gebied.
5. Beschikbaar stellen van logistieke infrastructuur om de troepen en materiaal uit Europa te halen en te verschepen naar de Golfregio. Dit houdt in:
– Havens
– Spoorlijnen en spoormaterieel
– Vrachtwagens en wegen
– Bewaking van dat alles door politie, militaire politie en militairen
– Verandering van wetgeving, noodverordeningen om milieuwetten te omzeilen (zoals al in Antwerpen gebeurt), wellicht ook vakbondsregels, arbeidsvoorwaarden (voor lossen en laden van gevaarlijke ladingen). Van belang daarbij is of het gaat om staats- dan wel privé bedrijven (in verband met politieke druk of bijvoorbeeld het organiseren van een consumentenboycot)
6. Verlenen van propagandistische steun via de media.
7. Verlenen van diplomatieke steun in de VN.
8. Verlenen van economische steun door het meefinancieren van de oorlog, leveren van gratis diensten.
9. Uitoefenen van politieke, diplomatieke en economische druk op landen die lastig zijn wat betreft deze steunmaatregelen, zoals bijvoorbeeld Griekenland.
10. Onderdrukken van plaatselijke oppositie tegen de oorlog.
11. Ter beschikking stellen van het luchtruim voor doorgaande Amerikaanse vluchten uit de VS richting Azië en het Midden-Oosten.
Dit alles is geregeld door een reeks bilaterale verdragen (Wartime Host Nation Support) die tussen de VS en haar bondgenoten zijn afgesloten. Bovendien zullen ook de toekomstige NAVO-lidstaten in Oost-Europa een belangrijke rol gaan spelen (een vliegveld in Bulgarije wordt bijvoorbeeld ter beschikking gesteld aan de Amerikaanse luchtmacht).
De Duitse stelling dat ze niet aan de oorlog meedoet maar tegelijkertijd een groot aantal van de boven opgesomde maatregelen op zich nemen, is dan ook absurd en hypocriet.

VD AMOK