Hoewel er nog geen sprake is van een ‘Europa zonder grenzen’ lijkt het erop dat een aantal overheidsorganen alvast begonnen is met het beslechten van de internationale barrières. Dat was misschien de rationale achter de arrestatie van de links-radikale aktivist Hans Alderkamp op 25 mei jl.
Hans werd gearresteerd tijdens een bustocht naar West-Duitsland en beschuldigd van het ondersteunen van een terroristiese vereniging. Volgens de plaatselijke justitie had hij namelijk 90 exemplaren van het boek ‘Widerstand heisst Angriff’, een verzameling teksten van aanhangers van de gewapende strijd tegen het kapitalisme, vervoerd. In de Bondsrepubliek is het slechts toegestaan om een exemplaar van dit boek te bezitten. Het bezit van meer dan een kopie wordt beschouwd als het bewijs dat je de bedoeling hebt om de opvattingen die in het boek staan te propageren. Een dergelijke bedoeling is in de Bondsrepubliek illegaal en valt onder artikel 129a van de strafwet: ondersteuning van een terroristiese vereniging. Deze wet heeft een tweeledige uitwerking: ten eerste als praktiese censuur van meningen die de overheid niet welgevallig zijn: het propageren ervan wordt immers onmogelijk gemaakt; ten tweede, en dit is veel belangrijker, werkt het preventief. Een politieke aktivist zal zich wel tweemaal bedenken voordat hij voor publikatie iets opschrijft dat misschien strafbaar is. Deze vorm van censuur is al jarenlang een feit in de BRD, en heeft een veel bredere uitwerking in linkse kring dan het tot zwijgen brengen van diegenen die de militante strijd bevorderen.
BVD
Nu de Europese eenwording dichterbij lijkt te komen, is blijkbaar voor de Duitse gezaghebbers de tijd aangebroken om ook eens wat te doen aan de door hen ongewenste meningsvorming in het polderland aan de westgrens. De arrestatie van Hans Alderkamp, een Nederlandse linkse aktivist die blijkbaar betrokken was bij het verspreiden van de verboden meningen, wordt aangegrepen om een buitenlands voorbeeld te stellen en tevens te testen hoe men in het desbetreffende land op zo’n arrestatie zou reageren. Welnu, de West-Duitse autoriteiten kunnen gerust zijn. De Nederlandse staat, inzoverre als haar Binnenlandse Veiligheids Dienst niet onder een hoedje speelt met de West-Duitse dienst, heeft, zogezegd, de andere kant opgekeken terwijl een fundamenteel grondrecht, namelijk de vrijheid van meningsuiting, de grond in werd geboord. Op vragen van PSP-Tweede Kamerlid Van Es of de BVD betrokken was geweest bij de arrestatie, werd door minister Korthals Altes op 23 augustus jl. ontkennend geantwoord. Wel zouden drie getuigen in Nederland zijn gehoord om de West-Duitse regering te helpen in haar onderzoek naar aktiviteiten die de “Rote Armee Fraktion zouden kunnen ondersteunen”. Merkwaardigerwijs wist de Telegraaf van 19 november jl. te vermelden dat Hans Alderkamp al geruime tijd in de belangstelling van de BVD stond. Aanleiding voor dit gezellige verhaal, waar ook alvast een konnektie tussen de RAF en het Anti-Militaristies Onderzoeks Kollektief AMOK werd gelegd, was de aanklacht die medio november tegen Hans Alderkamp is uitgesproken: ondersteuning van de RAF door het optreden als koerier.
Ondersteuningskomitee
Intussen werden de pogingen van linkse aktivisten om in Nederland een ondersteuningskomitee op te zetten en een politiek antwoord te organiseren volkomen in de war geschopt door de raadselachtige opstelling van een aantal mensen rondom de Knipselkrant in Groningen (de vermoedelijke uitgevers van het boek) die het blijkbaar tot hun taak rekenden om de hele zaak zo snel mogelijk in de doofpot te stoppen. De zigzaglijn die werd gevolgd, die uiteenliep van het tegenwerken van de aktiviteiten van mensen die wel wat wilden doen, tot het stellen van zodanige eisen aan het solidariteitskomitee in oprichting dat geen enkele overeenstemming mogelijk was over de te volgen lijn, werd mogelijk gemaakt door de vreemde rol die door de gevangene zelf werd gespeeld. Ook hij leek in de eerste plaats meer belangstelling te hebben voor een ideologies zuiver komitee dan een effektieve kampagne voor zijn vrijlating. Hoewel hij hier inmiddels van is teruggekomen, is het netto resultaat dat het justitiële apparaat in de Bondsrepubliek en haar eventuele Nederlandse medestanders tot november een makkelijke rit hebben gekregen. Desondanks is er nu eindelijk een komitee van de grond dat de kampagne voor vrijlating zal organiseren. Hopelijk zal dit komitee er ook in slagen om de overmatige bereidheid van de Nederlandse autoriteiten om de oosterse buren te helpen ietwat af te remmen.
Links (Tijdschrift voor socialistiese diskussie en analyse)