Dwangmatig voeden van gevangenen is geen welles-nietesspelletje

In haar overzichtsartikel over de gevangenen die door de Amerikanen op Guantánamo Bay worden vastgehouden (nrc.next van gisteren) eindigt Titia Ketelaar met een korte verwijzing naar de dwangvoedingsmethoden die nu worden toegepast.

Ze schrijft: ‘Inmiddels weigeren 100 gevangenen eten. Een aantal wordt gedwongen gevoed, door sondes aan te brengen. Dat is tegen de zin van advocaten en ook van het Internationale Rode Kruis. Dat vindt, net als de meeste medici, dat gevangenen net als iedereen het recht hebben hun eigen lot te bepalen’.
Door deze formulering lijkt het alsof er sprake is van een soort welles-nietesspelletje met de advocaten en het Rode Kruis, of een ethisch meningsverschil tussen artsen. De zaak ligt juridisch echter aanzienlijk zwaarder, zoals blijkt uit een verklaring die door een aantal VN-organisaties, waaronder de VN-rapporteur aangaande martelingen, op 1 mei werd gepubliceerd. Daarin staat dat het dwangmatige voeden van gevangenen niet acceptabel is, strijdig met het internationaal recht en dat medisch personeel er niet aan mee moet werken. Dat is veel ernstiger dan een meningsverschil.

nrc-next